Francuski/Znaki diakrytyczne
Znaki diakrytyczne, pot. akcent(y) w języku francuskim podzielić można na kilka różnych grup. Wbrew pozorom, nie wiele mają wspólnego z położeniem akcentu w wyrazie.
Akcent w języku francuskim pada zawsze na ostatnią sylabę, np. maison (dom) – [mezĄ], chemise (koszula) – [szemIz]. Należy także pamiętać o tym, iż wyrazy we francuskim akcentuje się słabo w przeciwieństwie do wielu innych języków romańskich. Trzeba też pamiętać, że nie akcentuje się końcowego ' e ' nieakcentowanego (bez żadnej kreski nad), którego się nie czyta np.: quatre (cztery) – [kAtr].
Accent aigu – Akut (akcent ostry)[edytuj]
Akcent ostry przypomina polską kreskę, różnica polega na tym, że jest bliższa pionu niż akcent ostry i nieco przesunięta na prawo od środka znaku.
W języku francuskim, accent aigu występuje wyłącznie nad samogłoską ' e ' ( é ) i reprezentuje dźwięk mieszczący się pomiędzy ' e ' a ' i ', oznacza się /e/ np.: fermé, vérité.
Accent grave – Gravis (akcent słaby)[edytuj]
à i ù[edytuj]
W przypadku à i ù accent grave, używa się w celu odróżnienia od siebie dwóch często występujących wyrazów, np.
| bez akcentu | z |
|---|---|
| a (3 os. l.p. czasownika avoir - mieć) | à (w, na, do itp.) |
| la (rodzajnik określony rodzaju żeńskiego) | là (tam) |
| ou (lub, albo) | où (gdzie) |
è[edytuj]
' è ', podobnie jak ' é ' zmienia sposób wymowy. ' è ' czyta się zawsze jak polskie ' e ', oznaczenie /ɛ/ np.: très, psychè.
Accent circonflexe – Cyrkumfleks (akcent przeciągły)[edytuj]
â, ê, î, ô, û[edytuj]
Znak diaktryczny cyrkumfleks ( ˆ ) pełni kilka funkcji:
- odróżnia wyrazy wyglądające podobnie i w wymowie brzmiące identycznie (homonimy)
| bez akcentu | z |
|---|---|
| sur (na) | sûr (pewny) |
| du (rodzajnik cząstkowy de + le) | dû (forma przeszła czasownika devoir) |
- wskazuje na przedłużenie wymowy samogłosek np.: grâce, extrême, fantôme
- informuje o usunięciu litery ze starej pisowni francuskiej: âge (aage), forêt (forest)
Cédille – Cedylla[edytuj]
Cédille ( ¸ ) to znak diakrytyczny podobny do polskiego ogonka. Pojawia się jedynie pod spółgłoską ' c ' : ' ç '. Wymawia się go jak polskie ' s ' np.: garçon.
Accent tréma – Diereza[edytuj]
Diereza (tréma) to dwie kropki nad drugą z sąsiednich samogłosek, oznaczające, że te samogłoski należy wymawiać oddzielnie np.: maïs, canoë.